من قهرمان[1] خودم را می‌خواهم!
شاید یکی از علل گسیختگی فرهنگی در بخش کوچکی از جوانان نسل سوم انقلاب، عدم وجود نمونه و الگویی از نسل خودشان و برای خودشان باشد. شاید اگر جوان امروز ایران، الگویی نزدیک و دست‌یافتنی داشت که آرمان‌های انقلابی خود را در او تحقق یافته می‌دید، شوق نزدیک شدن به او و برگرفتن توشه‌ای از صفات حسنه‌ی او، می‌توانست شکاف میان اوی آرمان‌طلب انقلابی و خودِ گمگشته‌اش در میان انبوه الگوها و اسوه‌های نامتجانس را کمی پر کند.
سینما به سادگی از عهده‌ی این الگو‌سازی در قالب قهرمان‌پروری برمی‌آید...
